Uit je hoofd in je gevoel
Valt het jou ook wel eens op dat het met sommige mensen altijd goed lijkt te gaan, terwijl ze toch behoorlijk wat voor hun kiezen krijgen. En dat juist de mensen bij wie niets aan de hand lijkt te zijn, zo zwaarmoedig over kunnen komen. Hoe komt dat nou?
Als je aan iemand vraagt hoe het gaat, dan zegt hij/zij bijvoorbeeld: “niet zo goed want mijn dochter is een half jaar geleden naar het buitenland verhuisd en nu is de afstand zo groot, we zien elkaar pas weer over een paar maanden met haar verjaardag…”. Maar wat je eigenlijk wilt weten is hoe iemands gevoel is; ben je blij? voel je je goed? En dat wordt niet duidelijk. Eigenlijk bedoelt deze persoon: “ik ben bedroefd, want ik mis mijn dochter.” Terwijl een ander in dezelfde situatie misschien zou zeggen: ” ik ben blij want het gaat goed met mijn dochter, we zien elkaar nu minder vaak, maar ik weet dat ze het heel erg naar haar zin heeft. Ze heeft leuk werk en een fijn gezin en wij spreken elkaar via skype”.
Dat zijn twee hele verschillende verhalen over precies dezelfde situatie. De een kan vreselijk tobben, slecht slapen, beren op de weg zien, terwijl de ander juist het positieve ziet en altijd opgewekt is. Soms heb je de neiging om anderen of omstandigheden de schuld te geven als het niet goed met je gaat.
Ken je dat? Je wijst naar een ander, je vindt van alles over die persoon, vooral negatieve dingen. Maar wat je niet in de gaten hebben, is dat je zelf, door die negatieve gedachten, slechter in je vel zit. Je voelt je niet fijn, wordt makkelijker boos, krijgt een korter lontje of voelt je verdrietig. En je geeft een ander of de omstandigheden daar de schuld van. “Hij maakt mij boos” of “Zij maakt mij verdrietig”. Maar feit is, dat je dat zelf doet. Je maakt jezelf boos. Je maakt jezelf verdrietig. Je staat het toe je eigen gevoel te laten beïnvloeden door het gedrag van de ander. Als je weet hoe dat werkt, is het mogelijk om dat patroon te doorbreken.
Even een korte theorie over de werking van je hersenen. Op het moment dat er iets buiten je gebeurt, als je iets hoort of ziet, komt die waarneming bij je binnen en wordt direct naar je hersenen gestuurd. Naar het deel waar de emoties worden opgeroepen. Dan gaat het om alleen de basis emoties blij, bedroefd, bang en boos, de 4 B’s. Je voelt die emotie en meteen heb je daar een gedachte over. Je struikelt ergens over en je schrikt. Vervolgens komen er allerlei gedachten en vervolgens gevoelens. “zie je wel, ik ben ook zo onhandig, sufferd” en dan word je boos op jezelf, je voelt je gefrustreerd: “ik leer het ook nooit…!” En vervolgens zijn de rapen gaar en gaat je gevoel met je op de loop. Je wordt onzeker, hebt minder respect voor jezelf, voelt je naar etc. De volgorde is dus: gebeurtenis -> basisemotie -> gedachte -> gevoel.
Als je goed terug kijkt, zal je zien dat het eigenlijk ging om de schrik die je voelde. Je bent geschrokken, maar gelukkig ben je niet gevallen, niets aan de hand dus eigenlijk. Heb je de schrik gevoeld in je lijf? Ja waarschijnlijk wel, maar je liet je gedachten de overhand krijgen en doorschieten in boosheid, gemopper, gevloek, verwijten…. Maar daar schiet je niets mee op. Het lost niets op, het maakt het probleem alleen maar groter want je kraakt jezelf af en de kans bestaat dat je je onzeker gaat voelen over jezelf. Ben je nog verder van huis. Maar wat dan wel?
Als er zo iets met je gebeurt, ga dan terug naar je basis emotie. Wat is er gebeurd en wat riep dat bij je op? In dit geval was het angst. Je bent geschrokken toen je struikelde. Want dat gebeurt er in je hersenen. Je struikelt, dreigt te vallen, adrenaline wordt aangemaakt, alarmfase 1 in je lichaam, alles op scherp en daardoor kun je je nog net overeind houden. Vervolgens moet je ook weer afkoelen en moeten alle aangemaakte stoffen worden afgevoerd. Je kunt even niet helder denken, maar daarna weer wel. Als je snapt dat het hier ging om de schrikreactie, en je voelt die in je lijf, kun je heel anders reageren. Voel die schrik maar, waar zit die? In je buik? Dat gevoel mag er zijn, dat heb je zelfs nodig, want dat zorgt ervoor dat je kunt reageren en je dus niet valt. Dat gevoel heeft een functie. Geef het aandacht, accepteer dat je dat nodig had en daarna zal het snel weer verdwijnen.
Weet dus nu dat heel veel gedachten van jezelf, de reactie zijn om een emotie. En de kunst is om terug te gaan naar die basis emotie, daar gaat het om. Geef jezelf respect door die emotie op te zoeken. Dat kun je doen door die in je lijf te voelen. En dat voelen, dat zijn we nou juist verleerd. Hoe kun je daar naar terug?
5 tips om beter te voelen
1. Zorg dat je altijd goed geaard bent. Hoe je dat kunt doen, lees je in mijn blog over aarden.
2. Gedurende de dag ben je bezig met allerlei zaken op het werk, thuis, de kinderen etc. Je zit dan veel in je hoofd. Maak er een gewoonte van om enkele keren per dag een rustmoment voor jezelf te creëren. Bijvoorbeeld als je koffie of thee pakt, of een boodschappenlijstje maakt. Ga even zitten. Voel je lijf. Voel je emoties. Waar wringt het? Ga er met je aandacht naartoe. Wat zegt het jou? Is het een gevoel op een gedachte van jezelf? Adem een paar keer diep in door de neus en uit door je mond. Ontspan je schouders. Rek je eens goed uit. Wat voel je nu? Ik weet zeker dat het daarna beter voelt dan een minuut daarvoor. Een beetje aandacht voor jezelf doet wonderen.
3. Ooit gedacht aan yoga? Het is een hele mooie methode om uit je hoofd en in je lijf te raken. Om beter in je lijf te voelen wat er met je aan de hand is. Om beter te leren ademen. Om beter naar je gevoel te kunnen. En je kunt alle oefeningen desgewenst ook thuis doen. Aanrader!
4. Let beter op je ademhaling. Als je hoog in je ademhaling zit, dat wil zeggen dat je vooral met je borst ademhaalt, zit je waarschijnlijk ook veel in je hoofd. Laat je ademhaling zakken en adem vooral naar je buik. Je zult merken dat je daardoor ook gemakkelijker uit je hoofd blijft en in je gevoel.
5. Kom voelen tijdens de twee daagse workshop Intuïtieve Ontwikkeling op 3 en 10 april in Zuiderlicht! Lees hier verder voor meer informatie.