Loslaten, hoe doe je dat?

Vervelende ervaringen willen we graag zo snel mogelijk vergeten. Je hoort wel eens: wat je aandacht geeft groeit. Dus als je wilt loslaten geef je het gewoon geen aandacht meer. Doe jij dat ook zo? En lukt het dan ook, dat je het totaal geen aandacht meer geeft?

Ik kan het me bijna niet voorstellen. Als je iets wil loslaten, gaat het meestal niet om kleine dingen, maar om ervaringen die pijn hebben gedaan. Of nog doen. En als je wilt loslaten betekent dat dus, dat je het gewoon geen aandacht meer geeft? Zo gemakkelijk gaat het dus niet.

Je worstelt met een verdriet of je bent boos. Je wil het niet meer, je bent het meer dan zat. Iemand heeft je pijn gedaan en het liefste zou je willen dat die persoon ervoor gestraft wordt. Je kunt die persoon niet meer zien en geeft hem of haar dus geen aandacht meer. Je neemt geen contact meer op, beantwoordt telefoontjes en appjes niet meer. Zo dat is opgelost. Waarom doet het dan nog steeds zo’n pijn? Of waarom ben je dan nog steeds zo boos? En houdt het je stiekem nog steeds bezig. Erger je je nog steeds? En natuurlijk naar de buitenwereld nog steeds volhouden dat het je niet kan schelen want je hebt het toch losgelaten? Niet dus…. Vervolgens ga je het uit alle macht proberen te verdringen, weg te drukken, niet te voelen, jezelf te verdoven, het te negeren. Maar nee, dat lukt dus ook niet.

Iedere ervaring die je hebt, is als een elastiek die aan jou vastzit. Het hoort bij jou en is onlosmakelijk met jou verbonden. Als je dat met alle geweld wilt loslaten, gooi je het van je af, zo hard als je kunt, waardoor het nog veel harder naar je terugkomt en je weer pijn zal doen. Keer op keer. Daar schiet je dus niets mee op, sterker nog, je beschadigt er jezelf nog veel meer mee. Keer op keer.

Maar als loslaten zo niet werkt, hoe werkt het dan wel?

In werkelijkheid is er eerst iets anders nodig voor je kunt loslaten en dat is accepteren. Gooi je pijnlijke ervaring dus niet met alle kracht van je af. Vecht er niet tegen. Maar open die gebalde vuist voorzichtig en kijk in je hand wat erin zit, maak contact met je pijnlijke ervaring en voel wat het met je doet. Doorleef je verdriet en je zult zien dat het dan gemakkelijker oplost of van je hand af glijdt.

Het probleem is niet de gebeurtenis zelf. Het probleem is jouw gedachten erover en de emoties die het vervolgens oproept. Want die houden het in stand. Dus moet je die emoties verwerken en die gedachten ombuigen. Zeggen ze. Maar die emoties en gedachten komen van veel dieper. Daar zit een behoefte onder zoals bijvoorbeeld gerechtigheid, of erkend, gezien, gerespecteerd, geliefd te worden. Je kunt niet zomaar de knop omzetten en iedereen vergeven. Dat voelt als verraad aan jezelf. Dus blijf je boos en verdrietig. Omdat het verleden niet veranderd kan worden.

Wat wel veranderd kan worden is hoe jij met het verleden omgaat. Jij kunt jouw beleving van je ervaringen veranderen. Jouw beleving hangt nauw samen met de manier waarop je naar gebeurtenissen kijkt en dat heeft alles te maken met hoe jij op dat moment in je vel zat. Wat daarmee te maken heeft is welk enneatype op dat moment bij jou het meest dominant aanwezig was. Door daar alle blokkades vanaf te halen en vervolgens los te koppelen van de gebeurtenis, wordt de herinnering ineens minder beladen, minder heftig, minder emotioneel. Je onderliggende behoefte kan worden opgelost. Hierdoor is het voor jou alsof je jouw verleden hebt veranderd. Dan ervaar je echt het bevrijdende gevoel van loslaten.

Tips

1. Als je weet dat je herinnering te maken heeft met jouw eigen beleving en emoties, dan weet je dus ook dat een ander een hele andere herinnering kan hebben van precies dezelfde gebeurtenis. Je broer of zus kan dus een hele andere herinnering hebben van jullie jeugd, vraag er maar eens naar.
2. Veel herinneringen en belevingen komen uit de kinder- of jeugdtijd. Een kind ziet en ervaart de dingen op een manier die bij de leeftijd past, niet op de manier van een volwassene. Jouw herinneringen zijn die van een kind. Stap eens uit een specifieke herinnering en kijk ernaar alsof het over een ander gaat en kijk ernaar als de volwassene die je nu bent…. of als de ouder die je nu bent. Misschien maakt dat, dat je anders naar je herinnering kunt kijken waardoor de lading en de emotie van je herinnering minder worden.
3. Weet jij wat je meest dominante enneatype is? Dan weet je misschien ook wat het patroon is dat erbij hoort en hoe dit type naar zijn of haar omgeving kijkt. Je moet het zien als een bril die je opzet. Dit kleurt de manier waarop je naar de wereld kijkt en dit kleurt ook je herinnering. Kijk maar eens verder op mijn website naar de persoonlijkheidstypes van het enneagram.
4. De ervaringen vanuit je jeugd zijn bij veel mensen de thema’s in hun leven geworden. Bijvoorbeeld dat je vroeger de jongste was in het gezin en het gevoel had dat er nooit naar je werd geluisterd, dat je nooit serieus werd genomen. Jouw thema kan dan zijn dat je gehoord wil worden. Op momenten dat dat niet zo is, bijvoorbeeld op je werk of in je relatie, speelt dat op en heb je er last van. Je zou het ook om kunnen draaien en je afvragen of je wel naar jezelf luistert. Word jij door jezelf gehoord? Kijk is naar het thema (of thema’s) in jouw leven, en kijk eens of jij jezelf wel geeft wat je nodig hebt.